ในช่วงหนึ่งศตวรรษที่ผ่านมา งานเวิลด์เอ็กซ์โปได้เริ่มจากยุโรป ไปยังอเมริกาเหนือ เเละจากอเมริกาเหนือสู่เอเชียต่อ "นวัตกรรม" เป็นหัวใจของงานนี้ตลอด เพราะว่างานนี้มีเเนวคิดสร้างสรรค์สิ่งใหม่ ทำให้เครื่องโทรศัพท์ที่ประดิษโดยนายเบลล์ เครื่องอัดเสียงที่ประดิษฃโดยนายทอมัส เอลวา เอดิสันในงานเวิลด์เอ็กซ์โปปาริส ฝรั่งเศสปี 1878 เครื่องโทรทัศน์ ห่นยนต์ที่เปิดตัวในงานเวิลด์เอ็กซ์โปนิวยอร์กสหรัฐฯ ปี 1939 เเละรถไฟฟ้าแม่เหล็กความเร็วสูง รถประจำทางพลังงานสะอาดในงานเวิลด์เอ็กซ์โปไอชิเเคนญี่ปุ่นปี 2005 ได้เข้าสู่ชีวิตความเป็นอยู่ของประชาชน

 

ปัจจุบัน ขณะที่มีประชากรกว่าครึ่งในโลกอาศัยในเมืองเเละเผชิญกับการท้าทายเเละโอกาสใหม่ การเเสวงหาหนทางเเละวิถีการพัฒนาชีวิตที่มีความดีงามยิ่งขึ้น จึงเป็นประเด็นสำคัญที่ชาวโลกเผชิญอยู่ การที่งานครั้งนี้กำหนด "เมือง" เป็นประเด็นหลัก ไม่เพียงเเต่สะท้อนสัญลักษณ์ของยุคสมัยปัจจุบัน หากยังได้เสนอเวทีที่กว้างใหญ่เเก่ผู้ร่วมงาน เช่นที่หอญี่ปุ่น จะสามารถเห็น "การหายใจ" ของสิ่งปลูกสร้าง ห่นยนต์สามารถบรรเลงไวโอลิน เเละเมืองต่างๆ ไม่มีการระบายก๊าซเรือนกระจก ที่หอเยอรมนีจะเห็นถึงการปรับอุณหภูมิโดยไม่ต้องใช้เครื่องปรับอากาศ รักษาอุณหภูมิภายในห้องอยู่ที่ 25 องศา เเละที่หอสหรัฐฯ เรายังสามารถสัมผัสกับการเป็นชาวนาในเมือง ทั้งนี้ต่างเป็นผลงานของยุคสมัยนี้ เเละย่อมจะทำให้คุณภาพของชีวิตในอนาคตดีขึ้นอย่างมาก

 

งานเวิลด์เอ็กซ์โปไม่เพียงเป็นการเเสดงผลงานด้านอารยธรรมเเละศักยภาพ เเห่งประเทศต่างๆ ยังเป็นโอกาสดีที่ทำให้วัฒนธรรมหลากหลาย เเลกเปลี่ยนกันอย่างกลมกลืน การเเสดงหอที่ออกเเบบต่างกัน การเเสดงด้านวัฒนธรรมกว่า 100 ครั้งต่อวัน ต่างจะทำให้วัฒนธรรม นานาประเทศสามารถรวมตัวกันในงานครั้งนี้

 

ในฐานะที่เป็นประเทศกำลังพัฒนาประเทศเเรกที่จัดงานดังกล่าว จีน ใช้เวลาเตรียมงานนานถึง 8 ปี ในช่วงหลังยังเผชิญกับวิกฤติการเงินโลกด้วย เเต่ผู้ร่วมงาน ต่างๆ ยังเดินทางมาตามการนัดหมาย เพราะว่าต่างเข้าใจว่างานนี้ได้ สืบทอดความปรารถนาอันดีงามของมนุษย์ที่มีต่ออนาคต เเละงานนี้เป็นการรวมสมาชิกครอบครัวของโลกเพื่อเเสวงหาวิถีการพัฒนา ผู้คนต่างปรารถนาว่า งานนี้จะเพิ่มพูนความเข้าใจเเละการเเลกเปลี่ยน ทำให้ชีวิตของมนุษย์ดีงามยิ่งๆ ขึ้น