การแกะสลักหยกสิ้วเป็นงานแกะสลักหยกพื้นเมืองที่พัฒนาจากบริเวณอำเภอสิ้วเอี๋ยน มณฑลเหลียวหนิง

ในเขตโบราณสถานหงซานเมื่อ 5,000 ปีที่แล้ว ได้มีการขุดค้นพบงานศิลปะการแกะสลักหยกเป็นรูปมังกร สุกร คน และใบหน้าสัตว์ เป็นฝีมือแกะสลักที่เรียกว่า "ซู่หัว" ซึ่งหมายถึงฝีมือการแกะสลักหยกตามรูปแบบสิ่งของที่มีอยู่หรือของใช้ก่อนสมัยราชวงศ์ฉิน จากผลงานค้นพบแสดงให้เห็นว่าการแกะสลักหยกที่อำเภอสิ้วเอี๋ยนมีมาช้านานแล้ว

สมัยปลายราชวงศ์ชิง ที่อำเภอสิ้วเอี๋ยนมีถนนซื้อขายหยกที่มีพ่อค้ากว่า 300 คน โดยร้าน "เจียงเป่าถาง" มีช่างแกะสลักหยกฝีมือยอดเยี่ยมถึง 8 คน และร้านตระกูลหลี่ที่มีนายหลี่ เต๋อฉุนเป็นตัวแทน การแกะสลักหยกในสมัยนั้นมี 5 ประเภท คือ บุคคล นก สัตว์ ดอกไม้ และ "ซู่หัว" โดยเฉพาะการแกะสลักซู่หัวพัฒนาความชำนาญไปถึงฝีมือค่อนข้างสูง ช่วง ค.ศ. 1950-1980 การแกะสลักซู่หัวพัฒนาขึ้นไปอีก โดยมีผลงานเตาเผากำยานที่ชื่อว่า "หวาเซี่ยหลิงกวง" สูง 3.15 เมตร เป็นผลงานตัวแทนการแกะสลักแบบซู่หัวรูปลักษณ์คล้ายแจกันขนาดใหญ่ที่สุดของจีน จนได้รับรางวัลถ้วยทองจากงานประกวดศิลปะร้อยบุปผาแห่งประเทศจีน และได้รับการเชิดชูว่าเป็นสิ่งล้ำค่าระดับชาติ ปัจจุบันเก็บไว้ที่มหาศาลาประชาชน

การแกะสลักหยกที่อำเภอสิ้วเอี๋ยนมีวิธีทำหลายอย่าง โดยเชี่ยวชาญกับการแกะสลักซู่หัวเป็นพิเศษ มีลักษณะเด่นคือมีวงกลมและโซ่ที่เชื่อมต่อกันมากมาย ทั้งได้สืบทอดฝีมือแกะสลักหยกแบบดั้งเดิมของจีน มีการแกะสลักเฉพาะบนผิวหน้าของหยกและการแกะสลักสามมิติ ฝีมือการแกะ เจาะ ร้อย และสลักยอดเยี่ยม คัดเลือกวัตถุดิบอย่างเหมาะสม จนกระทั่งสามารถเปลี่ยนจุดตำหนิให้เป็นจุดเด่นได้ด้วย

นายหลี่ หงฉาย นักแกะสลักหยกฝีมือยอดเยี่ยมที่เกิดเมื่อ ค.ศ. 1942 แกะสลักหยกมาแล้วกว่า 40 ปี มีผลงานชั้นยอดจำนวนมากมาย เมื่อ ค.ศ. 1964 ผลงานของเขาได้รับการคัดเลือกเป็นของขวัญมอบให้ประธานเหมา ผลงานแกะสลักหยกกา "หรูอี้" ที่สามารถเทสุรา 2 ชนิดออกมาพร้อมกันโดยไม่ประสมกัน ผลงาน "เก๋งมังกร 9 ตัว" มีมังกรลอดเมฆอยู่ในเก๋งคอยรับแก้วหยกไม่ให้ตกจากฟ้า เมื่อ ค.ศ. 1999 ในโอกาสที่มาเก๊ากลับคืนสู่แผ่นดินใหญ่จีน ทางการมณฑลเหลียวหนิงได้คัดเลือกผลงานแกะสลักหยก "พระจันทร์เต็มดวง" เป็นของขวัญมอบให้เขตบริหารพิเศษมาเก๊า ได้รับการชื่นชมจากผู้ที่พบเห็นอย่างมาก